รูป 1 อักษรฮันกึล (wiki.gizrak.com)
ในอดีตประเทศเกาหลี ไม่มีอักษรเป็นของตนเอง ชาวเกาหลีจึงได้รับเอาอักษรจากจีนมาใช้
ซึ่งอักษรจีนเป็นอักษรที่ยาก เพราะมีความซับซ้อน ต้องใช้ระยะเวลาในการศึกษามาก
จึงจะสามารถศึกษาภาษาจีนได้อย่างแตกฉาน ด้วยเหตุผลนี้เอง ในสังคมเกาหลีจึงมีแต่ชนชั้นสูงเท่านั้นที่สามารถศึกษาอักษรจีนได้ ชาวบ้านสามัญชนธรรมดาไม่สามารถอ่าน และเขียนอักษรจีนได้
ในปี ค.ศ.1443 รัชสมัยของพระเจ้าเซจงมหาราช พระองค์ทรงตระหนักถึงปัญหานี้ ทรงต้องการให้ประเทศเกาหลีมีอักษรเป็นของตนเอง และอักษรนั้นจะต้องเป็นอักษรที่ประชาชนทั่วไปสามารถเรียนรู้ได้ง่าย พระองค์ และคณะนักปราชญ์ในยุคนั้นจึงได้ประดิษฐ์ พยัญชนะ และสระเกาหลีขึ้นมา เรียกว่า
혼민정음 (ฮุนมินจองอึม) แปลว่า "เสียงอักษรที่ถูกต้องไว้เพื่อสอนประชาชน" ต่อมาก็ได้มีการพัฒนา และปรับปรุงมาเรื่อยๆ จนในที่สุดได้ปรับเปลี่ยนชื่อจาก 혼민정음 (ฮุนมินจองอึม) มาเป็น 한글 (ฮันกึล) ซึ่งแปลว่า "อักษรเกาหลี" (www.thaigoodview.com/node/42743)
รูป 2 พระเจ้าเซจงมหาราช (hunkook.com/)
“พระเจ้าเซจงมหาราช 세종대왕” (พ.ศ. 1940 ถึง พ.ศ. 1993) ทรงเป็นพระมหากษัตริย์พระองค์ที่ 4 แห่งราชวงศ์โชซอนของเกาหลี (พ.ศ. 1961 ถึง พ.ศ. 1993) ทรงเป็นที่รู้จักในการที่ทรงประดิษฐ์อักษรเกาหลีฮันกึล และทรงเป็นหนึ่งในสองกษัตริย์เกาหลีที่มีพระนามเป็นมหาราช (hunkook.com/)
เป็นภาษาที่ส่วนใหญ่พูดใน ประเทศเกาหลีใต้ และ ประเทศเกาหลีเหนือ ซึ่งใช้เป็นภาษาราชการ
และมีคนชนเผ่าเกาหลีที่อาศัยอยู่ในสาธารณรัฐประชาชนจีนพูดโดยทั่วไป (ในจังหวัดเหยียนเปียน มณฑลจื๋อหลิน ซึ่งมีพรมแดนติดกับเกาหลี) ทั่วโลกมีคนพูดภาษาเกาหลี 78 ล้านคน รวมถึงกลุ่มคน
ในอดีตสหภาพโซเวียต สหรัฐอเมริกา แคนาดา บราซิล ญี่ปุ่น และเมื่อเร็วๆ นี้ มีผู้พูดในฟิลิปปินส์ด้วย การจัดตระกูลของภาษาเกาหลีไม่เป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไป แต่คนส่วนมากมักจะถือเป็นภาษาเอกเทศ นักภาษาศาสตร์บางคนได้จัดกลุ่มให้อยู่ใน ตระกูลภาษาอัลไตอิกด้วย ทั้งนี้ เนื่องจากภาษาเกาหลี
มีวจีวิภาคแบบภาษาคำติดต่อ ส่วนวากยสัมพันธ์ หรือโครงสร้างประโยคนั้น
เป็นแบบ ประธาน-กรรม-กริยา (SOV) (th.wikipedia.org/wiki/)
อักษรเกาหลี เรียกว่า อักษรฮันกึล ใช้แทนเสียงของแต่ละพยางค์ นอกจากนี้ใช้ยังตัวอักขระแบบจีนเรียกว่าอักษรฮันจา ในการเขียนด้วย ในขณะที่คำศัพท์ที่ใช้กันส่วนใหญ่เป็นคำภาษาเกาหลีแท้
โดยที่มีคำศัพท์มากกว่า 50% มาจากภาษาจีนทั้งทางตรง และทางอ้อม (th.wikipedia.org/wiki/)
ชื่อเรียกคำว่า "ภาษาเกาหลี"
ในเกาหลีเหนือและเกาหลีใต้มีความแตกต่างกัน ในเกาหลีเหนือ ชาวเกาหลีเหนือส่วนใหญ่มักเรียกว่า
โชซอนมัล (조선말) หรือหากเป็นทางการขึ้นจะเรียกว่า โชซอนอ (조선어)
ในเกาหลีใต้ ประชาชนส่วนใหญ่เรียกภาษาของตนว่า ฮันกุกมัล (한국말) หรือ ฮันกุกอ (한국어) หรือ กุกอ (국어) บางครั้งอาจเรียกในแบบภาษาพื้นเมืองหรือภาษาถิ่นว่า อูรีมัล (แปลว่า "ภาษาของเรา"; มาจากคำว่า 우리말 (เขียนติดกันในเกาหลีใต้) หรือ 우리 말 (เขียนแยกกันในเกาหลีเหนือ)
(iam.hunsa.com/maggam/article/13285)
สำเนียงท้องถิ่นภาษาเกาหลี
ภาษาเกาหลีมีสำเนียงท้องถิ่นมากมาย ภาษาทางการที่ใช้ในเกาหลีใต้ คือ สำเนียงท้องถิ่นที่ใช้ในพื้นที่บริเวณกรุงโซล และภาษาทางการที่ใช้ในเกาหลีเหนือ คือ สำเนียงท้องถิ่นที่ใช้บริเวณกรุงเปียงยาง สำเนียงท้องถิ่นโดยทั่วไปจะมีความคล้ายคลึงกัน ยกเว้นสำเนียงท้องถิ่นบนเกาะเชจูที่มีความแตกต่างค่อนข้างมาก ความแตกต่างที่สำคัญที่สุดระหว่างสำเนียงท้องถิ่นแต่ละแห่งคือ การเน้นเสียง (stress) สำเนียงท้องถิ่นของกรุงโซลจะเน้นเสียงน้อยมาก และไม่ค่อยมีความสูงต่ำในการเปล่งเสียง ในทางกลับกัน สำเนียงท้องถิ่นของ คยองซัง มีความสูงต่ำของการออกเสียงอย่างมากจนคล้ายกับภาษาทางยุโรป อย่างไรก็ตาม เราสามารถจำแนกสำเนียงท้องถิ่นของภาษาเกาหลีออกเป็นภูมิภาคต่างๆ โดยพิจารณาจากขอบเขตของภูเขาและทะเล (th.wikipedia.org/wiki/)
ที่มา :
http://th.wikipedia.org/wiki/
http://www.thaigoodview.com/node/42743
http://iam.hunsa.com/maggam/article/13285
http://hunkook.com/
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น